Met babystapjes vooruit

Vandaag ben ik thuis, een hele dag verlof, dus Twister een hele dag aan het werk.
Vanochtend hetzelfde ritueel als gisteren, en wonder o wonder, zodra hij mij zag, riep ie me al.
Om het uur 10 minuutjes, om zijn concentratie op peil te brengen en om hem te laten wennen aan ik die zijn vrijheid keer op keer 'beroof'.  Na twee keer hoefde ik 'm al niet meer te halen, kwam ie al vanzelf.  Na vier keer begon hij elke keer hij een 'oefening' had gedaan zachtjes te hinniken alsof hij wou vragen of hij het wel goed deed.  Na zes keer zijn we doorgegaan tot een half uurtje (vooruit achteruit, links, rechts, cirkel linksom, cirkel... of eerder halve cirkel en dan blokkeren rechtsom) en alles in een ontspannen, rustige mentale staat.  Hij heeft zich niet dik gemaakt, niet ontploffen, niet niks.  Helemaal rustig en vrolijk en vooral, geconcentreerd.  Als hij morgen in dezelfde staat is, haal ik er overmorgen een emmer water bij, het ziet er naaruit dat we vertrokken zijn.
De eerste week is altijd een beetje aftasten, het is voor hem vreemd, maar hij is voor mij ook vreemd natuurlijk.  De basisband die we nodig hebben zit intussen goed, dus komt het 'echte' werk er nu aan.

Piep, hoezo te dicht bij de camera?